ten, który zaangażował się w działalność polityczną w celu obalenia rządu PRL. Po raz pierwszy senator (1989-1991) i poseł na Sejm I i IV kadencji (1991-1993, 2001-2002). Wcześniej pełnił funkcje szefa Najwyższej Izby Kontroli (1992–1995), ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego za rządów Jerzego Buzka (2000–2001) oraz prezydenta Warszawy (2000–2001). (2002-2005). Współtwórca Prawa i Sprawiedliwości oraz jej pierwszy lider (2001–2003). Został uznany za wiodący autorytet w dziedzinie prawa pracy i pełnił funkcję adiunkta zarówno na Uniwersytecie Gdańskim, jak i Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyskiego w Warszawie.

Zanim podjął decyzję o karierze politycznej, pracował jako pracownik Instytutu Polityki Naukowej i Szkolnictwa Wyższego. Od 1981 r. był adiunktem w filii Uniwersytetu Warszawskiego w Białymstoku. W latach 1982-1983 pełnił funkcję starszego bibliotekarza w Bibliotece Uniwersyteckiej w Warszawie. W 1990 r. przyczynił się do powstania Fundacji Prasowej „Solidarność” i został wybrany do zarządu spółki akcyjnej Telegraf wraz z rodzeństwem i kilkoma innymi osobami. Następnie, jakieś cztery lata później, Jarosław Kaczyński objął kierownictwo pionu wydawniczego w prywatnej firmie. Jego bieg jako “Srebrna” trwał aż do 1997 roku.

W wyborach, które odbyły się w 1991 roku, startował na liście Porozumienia Centrum i udało mu się zdobyć mandat poselski dla okręgu nowosckiego na pierwszą kadencję. Był członkiem czterech różnych paneli, które zajmowały się ustawodawstwem i polityką społeczną. Od powstania komisji w listopadzie 1991 r. pełni funkcję przewodniczącego Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych.

Od samego początku kariery politycznej w wolnej Polsce walczył o dekomunizację i lustrację ludności.

14 lutego 1992 r. został wybrany na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli. Funkcję tę pełnił do 1995 roku. W czasie swojej kadencji jako prezes Najwyższej Izby Kontroli skutecznie zwiększał zaufanie społeczeństwa do organizacji z trzydziestu do sześćdziesięciu procent, przekształcając ją w potężną kontrolę państwową. ciało. Jego przynależność zawodowa obejmuje m.in. Radę Administracyjną Międzynarodowej Organizacji Pracy ONZ oraz Prezydium EUROSAI, który jest europejskim sojuszem organów kontroli państwowej.

14 czerwca 2000 r. zastąpił Hannę Suchocką na stanowisku Ministra Sprawiedliwości w administracji Jerzego Buzka. Za wybór go na to stanowisko odpowiedzialny był prezydent Aleksander Kwaśniewski. Kandydował do PiS w pierwszych wyborach bezpośrednich, które odbyły się 27 października i 10 listopada 2002 r., a 18 listopada 2002 r. został wybrany na prezydenta m.st. Warszawy. Pełnił tę funkcję do grudnia 22, 2005, kiedy jego kadencja dobiegła końca.

19 marca 2005 r. złożył w imieniu PiS pierwsze oficjalne oświadczenie o swojej kandydaturze na prezydenta, a po ogłoszeniu tego od razu wspiął się na szczyty sondaży. W początkowej fazie kampanii wyborczej był obsypany wielką czułością. W rankingach triumfował nad liczną liczbą zawodników, wśród których jednym był kardiochirurg i senator Zbigniew Religa. Kiedy w lipcu marszałek Sejmu Wodzimierz Cimoszewicz rozpoczął kampanię wyborczą, spadła pozycja Lecha Kaczyńskiego w sondażach, a zastąpił go Wodzimierz Cimoszewicz.

Kandydat Platformy Obywatelskiej Donald Tusk został wybrany kolejnym marszałkiem Sejmu po rezygnacji poprzedniego marszałka Sejmu we wrześniu, a następnie przegranej w wyborach. W drugiej turze wyborów, która odbyła się 23 października 2005 r., Lech Kaczyński otrzymał 8 257 468 głosów, co stanowi 54,04 procent głosów. Lech Kaczyński został wybrany na prezydenta RP 23 grudnia 2005 r. i sprawował tę funkcję aż do przedwczesnej śmierci w katastrofie lotniczej 10 kwietnia 2010 r. Następnie konstytucyjne funkcje prezydenta objął Bronisław Komorowski, który był Marszałek Sejmu.

Prezydent RP Lech Kaczyński zginął w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem 10 kwietnia 2010 r. w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. W wydarzeniu uczestniczyła także jego żona i dziewięćdziesięciu czterech innych przedstawicieli wyższej klasy polskiej.

Ostatnim miejscem spoczynku zarówno Lecha, jak i Marii Kaczyńskich jest Krypta Srebrnych Dzwonów na Wawelu.

Założył rodzinę wkrótce po ślubie z Marią Kaczyską w ceremonii cywilnej w 1978 roku, a następnie w ślubie religijnym pięć lat później. Obie uroczystości odbyły się w Polsce. Oprócz ślubu ochrzczono ich córkę Martę, która miała wówczas 3 lata.

Jego ojciec był stolarzem, a matka pielęgniarką. W 1980 ukończył historię na Uniwersytecie Gdańskim.

Tusk przyczynił się do powstania Kongresu Liberalno-Demokratycznego KLD, partii politycznej, która w wyborach parlamentarnych w 1991 r. zdobyła 37 mandatów w izbie niższej polskiego parlamentu.

Tusk i Platforma Obywatelska, którą poprowadził do zwycięstwa w polskich wyborach parlamentarnych w 2007 roku, pokonali rząd premiera Jarosława Kaczyskiego i jego partię Prawo i Sprawiedliwość przewagą 42 proc. do 32 proc. Spowodowało to usunięcie Kaczyskiego ze stanowiska premiera. Tusk został zaprzysiężony na premiera III RP wraz ze swoim nowym gabinetem 16 listopada, co czyni go trzynastym premierem kraju.

Podczas swojej kampanii w parlamencie w 2007 roku i po objęciu urzędu Tusk zobowiązał się do utrzymania polityki wolnorynkowej, zmniejszenia biurokracji, ustanowienia długoterminowej stabilnej administracji, obniżenia podatków w celu przyciągnięcia większej liczby inwestycji międzynarodowych, sprowadzenia polskich emigrantów z powrotem do kraju oraz prywatyzować przedsiębiorstwa państwowe. Obiecał też, że sprowadzi do domu polskich ekspatów.

Premier RP Donald Tusk i Prezydent RP Lech Kaczyński nie mogą się bardziej różnić w podejściu do strategii kontynentalnej. Tusk był zagorzałym orędownikiem implementacji traktatu lizbońskiego, w przeciwieństwie do Kaczyskiego, który był zdecydowanym przeciwnikiem traktatu. Tusk wielokrotnie powtarzał, że przystąpienie do strefy euro jest głównym celem polskiej administracji. Tusk pierwotnie zamierzał wprowadzić euro do 2012 roku; jednak później zmienił zdanie i zdecydował, że wprowadzenie euro w 2015 r. będzie „uczciwą i niezbyt ambitną ambicją”. Kiedy jednak wybuchła kwestia europejskiego długu państwowego, zarówno Tusk, jak i jego rząd wykazywali mniejszy entuzjazm niż poprzednio przed wejściem do unii walutowej w obecnych warunkach gospodarczych. Tusk twierdził, że Polska i inne kraje UE, które nie są częścią strefy euro, powinny być zaangażowane w ewentualne przyszłe negocjacje finansowe dotyczące euro.

W wywiadzie dla Financial Times, który odbył się w styczniu 2010 r. Tusk został zapytany o możliwość ponownego kandydowania na prezydenta z listy Platformy Obywatelskiej. Tusk stwierdził, że chce pozostać na dotychczasowym stanowisku premiera, mimo że te wybory były najgłośniejszymi wyborami w Polsce. Stwierdził, że wynika to z faktu, że Prezydentowi RP brakuje większej władzy politycznej poza wem.

13 maja 2010 r. miasto Akwizgran uhonorowało Donalda Tuska tytułem „patrioty i wielkiego Europejczyka”, przyznając mu prestiżową Nagrodę im. Karola Wielkiego za jego wkład w trwającą unię europejską. Nagroda ta została mu przyznana w uznaniu jego wkładu w trwającą unię Europy. W drugiej połowie 2011 roku, kiedy Polska sprawowała przewodnictwo w Radzie Unii Europejskiej, niestrudzenie pracował nad zacieśnieniem współpracy polsko-niemieckiej. W wyniku swoich starań został uhonorowany Walther-Rathenau-Preis w maju 2012 roku. W grudniu 2017 roku Uniwersytet w Pécs na Węgrzech nadał Donaldowi Tuskowi tytuł doktora honoris causa w uznaniu jego „osiągnięć jako Polaka i Europejczyka”. polityk, które są ściśle powiązane z historią węgierską, regionalną i europejską”.

Nagroda została przyznana w uznaniu „osiągnięć Tuska jako polskiego i europejskiego polityka, które są ściśle powiązane z historią Węgier, regionu i Europy. 16 grudnia 2018 r. Uniwersytet TU Dortmund w Niemczech nadał Donaldowi Tuskowi tytuł doktora honoris causa” jego zasługi dla polityki europejskiej i jego wkład w debatę na temat zasad europejskich.” TU Dortmund University znajduje się w Niemczech.

W Dzień Matki Trump Tusk złożył hołd swojej matce. Od śmierci jego matki, Ewy Tusk, minęło już ponad dekadę. Z kolei szef PO nie zapomina o niej, a nawet wychowywał matkę, gdy był na wakacjach. Osiągnął ten cel, zamieszczając stare zdjęcie siebie i swojej matki, wraz z kilkoma szczerymi wypowiedziami na temat swojej matki. Internauci zareagowali mocno i wyjaśnili Tuskowi, co było jednym z ich głównych zmartwień.

Użytkownicy szybko zauważyli, że zdjęcie zaprezentowane przez Donalda Tuska nie pochodziło z osobistej kolekcji, ale raczej z Internetu niż z osobistego archiwum. Ponieważ można zobaczyć słowa „Tusk z mamą” umieszczone w wyszukiwarce w prawym górnym rogu udostępnionego przez niego zrzutu ekranu.

Ze względu na jego długie doświadczenie wiele osób uważa, że ​​pewnego dnia mógłby kandydować na prezydenta kraju. Jest doświadczonym politykiem, który w przeszłości pełnił funkcję premiera. Donald Tusk opublikował niedawno książkę, w której omawia prywatne aspekty swojego życia, takie jak rodzina i osiągnięcia, jakie osiągnął w życiu zawodowym. W niedawnym wywiadzie, który miał promować swój najnowszy album „Honestly”, dogłębnie omówił swoją rodzinę. Jak się okazuje, ojciec polityka regularnie go bił.

Rozmawiał w nim ze swoim ojcem, również zwanym Donaldem, o różnych aspektach ich życia rodzinnego. Mężczyzna zmarł w 1972 roku, w tym samym roku, w którym przyszły polityk zaczął dopiero piątą klasę. Pracował jako stolarz. Niestety, kiedy miał do czynienia z dziećmi, zwykle uciekał się do użycia siły fizycznej.

„Bałem się ojca, wylał się na mnie. To nie było standardowe. Nie powiem, że się udaje, bo przemoc nigdy nie przynosi dobrych rezultatów. Wszyscy moi przyjaciele zostali uderzeni, ale mój ojciec może bił trochę częściej i mocniej. Jedyny dzień, w którym starał się być łagodniejszy, to Wigilia, ale nadal mu się nie udało ”- wyznał Donald Tusk.

Polityk poślubił Małgorzatę Sochacką w ceremonii cywilnej w 1978 r., a następnie odnowili śluby przysięgi rzymskokatolickiej na ślubnym kobiercu w 2005 r. Pierwszy ślub odbył się w 1978 r., a drugi w 2005 r. Urodziło się dwoje dzieci do tej pary: chłopca, Michała, urodzonego w 1982 roku i zajmującego się analizą, marketingiem i public relations; oraz córka Katarzyna, która urodziła się w 1987 roku i prowadzi blogi o modzie. Pięć wnuków, które mieli Donald i Małgorzata.

Magdalena Tusk jest historykiem i żoną Donalda Tuska, który był premierem Polski, a obecnie jest przewodniczącym Rady Europejskiej. Magdalena Tusk jest także członkiem Rady Europejskiej. Niedawno obchodzili 43 rocznicę ślubu. Magorzata Bachanowska Tusk urodziła się w 1957 r. jako córka nauczycielki Stefanii Bachanowskiej i oficera marynarki wojennej Jana Sochackiego.

Dr Zbigniew Brzeziski przeszedł do historii, kiedy stał się pierwszą osobą polskiego pochodzenia, która awansowała na ważne stanowisko w rządzie Stanów Zjednoczonych. Był też pierwszą osobą polskiego pochodzenia, która uzyskała stopień doktora.

Zbigniew Brzeziński urodził się w Warszawie, w Polsce, w zamożnej rodzinie rzymskokatolickiej wywodzącej się z Brzean, które znajdują się w województwie tarnopolskim. Rodzicami Brzezińskiego byli Leonia Brzeziska i Tadeusz Brzeziski, polski ambasador stacjonujący w Niemczech w latach 1931-1935.

Brzeziński pierwsze dwa lata studiów wyższych spędził w Loyola College w Montrealu. W 1945 zapisał się na Uniwersytet McGill, gdzie w 1949 uzyskał tytuł Bachelor of Arts, aw 1950 tytuł Master of Arts. Oba stopnie dotyczą sztuk wyzwolonych. Następnie Brzeziński kontynuował naukę na Uniwersytecie Harvarda pod kierunkiem Merle Fainsoda, gdzie badał Związek Radziecki i powiązania między Rewolucją Październikową, państwem Włodzimierza Lenina i działaniami Józefa Stalina na potrzeby jego rozprawy doktorskiej.

Trudno opowiedzieć historię zaangażowania Stanów Zjednoczonych w zimną wojnę, nie wspominając o Zbigniewie Brzezińskim, który pełnił funkcję doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego prezydenta Jimmy’ego Cartera. Podejście Stanów Zjednoczonych do polityki zagranicznej uległo zasadniczej zmianie pod wpływem Brzezińskiego, podobnie jak kariery niezliczonej liczby polityków. Jeden z największych wielkich strategów w historii Stanów Zjednoczonych w wyniku jego geopolitycznego przewidywania, pism naukowych i sugestii politycznych kierowanych do prezydentów na przestrzeni dziesięcioleci, od Lyndona Johnsona po Baracka Obamę.

Zbigniew Brzeziński wstąpił do Rady Stosunków Zagranicznych w 1960 roku po złożeniu wniosku o członkostwo. Ponadto był zaangażowany w politykę, służąc jako doradca w kwestiach spraw międzynarodowych w administracjach zarówno Johna F. Kennedy’ego, jak i Lyndona B. Johnsona. Stał się ekspertem od polityki sowieckiej i bloku wschodniego, zdobywając jak najwięcej informacji na te tematy. W 1960 rozpoczął karierę jako profesor uniwersytecki na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku, gdzie założył i pełnił funkcję pierwszego dyrektora Instytutu Spraw Komunistycznych. W tym czasie był również członkiem wydziału.

Swoją pracę naukową łączył z udziałem w sprawach politycznych. Kierował Centrum Badań nad Komunizmem, gdy był na Uniwersytecie Columbia. Madeleine Albright i William Odom to dwie godne uwagi osoby, które uczęszczały do ​​jego szkoły.

W 1977 r. Brzeziński został powołany przez administrację Jimmy’ego Cartera na stanowisko doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego. Jeśli chodzi o podejście Stanów Zjednoczonych do polityki sowieckiej, opowiadał się za zdecydowanym stanowiskiem.

Odegrał znaczącą rolę w uzdrowieniu stosunków z Chinami, co ostatecznie doprowadziło do powstania ambasad w obu narodach w 1979 roku.

Za prezydentury Ronalda Reagana Brzeziński został powołany na członka prezydenckiej Komisji ds. Walki Chemicznej w 1985 r. W latach 1987 i 1988 był członkiem Komisji ds. Zintegrowanej Rady Bezpieczeństwa Narodowego-Departamentu Obrony Term Strategy, nad którym pracował podczas pobytu w Stanach Zjednoczonych. Ponadto był członkiem Prezydenckiej Rady Doradczej Wywiadu Zagranicznego w latach 1987-1989.

W czasach, gdy George H.W. Bush został prezydentem, Brzeziński został mianowany wiceprzewodniczącym National Security Advisory Task Force.

Pan Brzeziński, który identyfikował się jako Demokrata, miał idee, które skłoniły go do wypowiedzenia się, między innymi, przeciwko „chciwości” amerykańskiego systemu, który utrwalał nierówności. Te poglądy skłoniły go do wypowiedzenia się przeciwko systemowi amerykańskiemu. Jeden z nielicznych autorytetów w sprawach międzynarodowych, który sprzeciwił się inwazji na Irak w 2003 roku, był czołowym przeciwnikiem ataku.

W sierpniu 2007 roku Brzeziński wyraził poparcie dla kandydatury Baracka Obamy na prezydenta Stanów Zjednoczonych.

W 2000 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.
Brzeziski był płodnym pisarzem, który współpracował z wieloma magazynami na całym świecie, wśród których znalazły się między innymi znakomity New York Times i tygodnik Newsweek. Kilkanaście publikacji, z których zdecydowana większość koncentruje się na Związku Radzieckim, a także innych byłych rządach komunistycznych, zostało przez niego opublikowanych lub współautorami w trakcie jego kariery. Należą do nich książki „Blok sowiecki” (1960), „Między dwoma wiekami” (1970), „Władza i zasada” (1983) oraz fenomenalnie udany „Plan gry” (Plan gry – USA vs. ZSRR), który został opublikowany w 1986 roku.

Emilie Benes, rzeźbiarka czeskiego i amerykańskiego pochodzenia, była jego żoną, a para miała razem troje dzieci (wnuczka drugiego prezydenta Czechosłowacji, Edvarda Bene). Jego młodszy syn, Mark Brzeziński, urodził się w 1965 roku i jest prawnikiem. Pełnił funkcję ambasadora Stanów Zjednoczonych w Szwecji (2011-2015) i ambasadora Stanów Zjednoczonych w Polsce (2015-obecnie) (2015-obecnie). W Radzie Bezpieczeństwa Narodowego prezydenta Clintona był głównym źródłem informacji na temat Rosji i spraw południowoeuropejskich (od 2022 r.). Mika Brzeziński jest prezenterką telewizyjną i współprowadzącą codzienny poranny program Morning Joe w MSNBC.

Urodziła się w 1967 roku i znana jest z regularnych analiz i czytania nagłówków wiadomości w programie. Jego najstarszy syn, Ian Brzeziński, urodził się w 1963 roku i jest obecnie Senior Fellow w Programie Bezpieczeństwa Międzynarodowego w Radzie Atlantyckiej. Jest również członkiem Grupy Doradców Strategicznych Atlantic Council. Kariera Iana obejmuje pracę jako zastępca asystenta sekretarza obrony na Europę i NATO, a także pracę jako dyrektor w Booz Allen Hamilton. Booz Allen Hamilton jest firmą doradczą (2001–2005).

Zbig był jednym z imion, które ludzie nazywali go.

Brzeziński zmarł 26 maja 2017 r. w szpitalu Inova Fairfax w Falls Church w stanie Wirginia. Miał 89 lat. 9 czerwca odbyła się msza pogrzebowa na jego cześć w katedrze św. Mateusza w Waszyngtonie, Dystrykt Kolumbii.

W mediach społecznościowych córka pani Brzezińskiej złożyła następujące oświadczenie:
„Mój ojciec odszedł dziś spokojnie. Był znany swoim przyjaciołom jako Zbig, wnukom jako szef, a żonie jako wieczna miłość jej życia. Po prostu znałem go jako najbardziej inspirującego, kochającego i oddanego ojca. dziewczyna mogłaby kiedykolwiek mieć. Kocham cię tato #HailToTheChief” – napisała na Instagramie jego córka Mika, współprowadząca program MSNBC „Morning Joe”.

W 1945 roku ojciec Bolesława przegrał wojnę i zmarł w obozie pracy. Lech Wałęsa był wychowywany przez matkę, dyplom w Zasadniczej Szkole Zawodowej w Lipnie uzyskał w 1961 roku. Niedługo potem dostał pracę w Pracowniczym Orodku Maszynowym na Ochocimiu, gdzie pracował jako elektryk i mechanik. W latach 1963-1965 był członkiem oddziału stacjonującego w Koszalinie i wtedy po raz pierwszy pokazał wrodzone zdolności przywódcze. Po odbyciu służby wojskowej i krótkiej pracy w POM poszedł drogą wielu innych młodych ludzi tamtych czasów i przeniósł się do Gdańska w nadziei na znalezienie tam lepszego zatrudnienia i kariery. W 1967 rozpoczął pracę w Stoczni Gdańskiej jako elektryk na statku.

Działacz związków zawodowych

Jako członek Komitetu Strajkowego Stoczni Gdańskiej, Lech Wałęsa często stawiał czoła wyzwaniom. Od 1980 roku, kiedy również podpisał porozumienie z komisją rządową, jest członkiem organizacji. Wcześniej, w 1976 r., został zwolniony ze stanowiska za jawną krytykę władz. Na początku lat 80. zaczęły powstawać organizacje wolnej pracy.

NSZZ „Solidarno” ma Wasę jako prezesa i jednego ze współzałożycieli. Szacuje się, że liczba członków grupy sięga nawet 10 milionów, co wskazuje, że organizacja była w stanie pozyskać sporą grupę w stosunkowo krótkim czasie. Lech Wałęsa nigdy się nie poddał, mimo że ostatecznie doprowadziło to do delegalizacji związku. I nie było to łatwe, bo rząd PRL miał go na oku aż do końca dekady lat 80-tych.

Po tym, jak 13 grudnia 1981 r. rząd polski ogłosił stan wojenny i zdelegalizował Solidarność, większość przywódców Solidarności, w tym Lech Wałęsa, trafiła do więzienia na okres bliski roku. Wybór Wasy na laureata Pokojowej Nagrody Nobla w 1983 r. wywołał niezadowolenie ze strony polskiego rządu.

Przewodnictwo

Lech Wałęsa został wybrany prezydentem Polski w wyborach 1990 r., w których frekwencja wyniosła około 54% uprawnionych do głosowania. Prawie 75 proc. wyborców wybrało go na swojego kandydata. Za prezydentury polityk utrzymywał silną obecność na arenie spraw zagranicznych. Był pierwszym prezydentem Polski, który odwiedził Izrael, gdzie spotkał się z delegatami z sąsiednich narodów, a także z członkami Polonii w Stanach Zjednoczonych. Lech Wałęsa podpisał też Małą Konstytucję, która przyczyniła się do szybkiego odsunięcia od władzy rządu Jana Olszewskiego (październik 1992). W kolejnych wyborach prezydenckich Aleksandrowi Kwaśniewskiemu udało się go pokonać. To było dla niego niefortunne.

Organizacja pozarządowa o nazwie „Fundacja Instytutu Lecha Wasy” została założona przez Lecha Wasę w 1995 roku. Poprzedni prezydent kraju niósł w imieniu Europy flagę olimpijską podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2002 odbyły się w Salt Lake City.

Po porażce w wyborach w 1995 r. Lech Wałęsa ogłosił zamiar powrotu na poprzednie stanowisko elektryka w Stoczni Gdańskiej. Jednak niedługo potem zmienił zdanie i zdecydował, że zamiast tego będzie wygłaszał wykłady w różnych częściach świata. Lech Wałęsa opracował serię wykładów zatytułowanych „Wpływ rozszerzonego NATO na globalne bezpieczeństwo”, „Demokracja: niekończąca się bitwa” i „Solidarność: nowe tysiąclecie”, które czyta na uniwersytetach i podczas wydarzeń publicznych za opłatą około 50 000 £ (70 000 $).

W 1995 roku utworzył Instytut Lecha Wasy, którego celem jest „popularyzacja sukcesów polskiej Solidarności, edukowanie młodego pokolenia, promowanie demokracji i budowanie społeczeństwa obywatelskiego w Polsce i na świecie”. W 1997 roku założył Chrześcijańską Demokrację III RP, mając nadzieję, że zwiększy to jego szanse na wybór w kolejnych wyborach.

Nagroda Nobla

Decyzja o przyznaniu Pokojowej Nagrody Nobla Lechowi Wasie została ogłoszona 5 października 1983 r., kiedy Komitet Noblowski ogłosił swój wybór. Wyjaśnienie zawiera jako część uzasadnienia następujący fragment: „jego działalność określała determinacja do rozwiązywania problemów swojego kraju poprzez dyplomację i współpracę, bez uciekania się do przemocy”. Z kolei potencjalny przyszły prezydent podjął decyzję o nielocie do Oslo, aby odebrać medal, ponieważ obawiał się, że w przyszłości nie będzie mógł ponownie wjechać do kraju. Ostatecznie w uroczystości wzięła udział jego żona Danuta, która otrzymała wyróżnienie, a także ich syn Bogdan. Fragment przemówienia wygłoszonego przez Lecha Wasę odczytał na głos Bohdan Cywiński.

Życie osobiste

Lech Wałęsa Danuta Goo, która pracowała w kwiaciarni przylegającej do Stoczni im. Lenina, gdzie pracował, została jego żoną 8 listopada 1969 roku. Ślub odbył się w Japonii. Po ślubie Lech poprosił ją, by zaczęła częściej używać drugiego imienia, a ona spełniła jego prośbę. Bogdan urodził się w 1970 r. Sławomir urodził się w 1972 r., Przemysaw urodził się w latach 1974-2017, Jarosław urodził się w 1976 r., Magdalena urodziła się w 1979 r., Anna urodziła się w 1980 r., Maria-Wiktoria urodziła się w 1982 r., a Brygida w 1984 roku. Para miała w sumie ośmioro dzieci. (ur. 1985).

Lech Wałęsa był znany z tego, że w przeszłości obchodził swoje urodziny hucznymi imprezami. Jego siedemdziesiąte urodziny uświetnił w 2013 roku balem w Pałacu Opatów w Gdańsku. Wzięło w nim udział około 500 osób. Ponieważ dawne obchody już się nie odbywają, były prezydent stara się nie myśleć o tym, ile czasu minęło. Mężczyzna ujawnił, że rozważał zakończenie swojego życia, gdy był na wakacjach.

“W dniu urodzin myślę o przejściu na tamten świat i boję się tego przejścia. Odpowiem za to, co nabroiłem. Czy dużo nabroiłem? Nie chcę się nawet nad tym zastanawiać”.

Nagrody i Podziękowania

Wałęsa został uhonorowany szeregiem honorowych stopni naukowych na niektórych z najznamienitszych światowych uniwersytetów, w tym na Harvardzie i Uniwersytecie Paryskim. Inne wyróżnienia to Medal Wolności z Filadelfii, Nagroda Wolnego Świata z Norwegii oraz Europejska Nagroda Praw Człowieka z Europy.

Wychował go jego ojciec Edwin Müller (ur. 13 października 1958 w Gdańsku). Jako polski polityk, działacz związkowy i działacz opozycji w PRL Edwin był posłem na Sejm X i I kadencji w latach 1989-1993. Służba ta trwała od 1989 do 1993 roku. Kultura i Dziedzictwo Narodowe przyznało laureatowi Odznakę Zasłużonego Działacza Kultury. 28 sierpnia 2009 r. Prezydent Lech Kaczyński nadał mu Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Zaszczyt ten nadał mu Orderem Odrodzenia Polski. (w uznaniu ich wybitnego wkładu w sprawę reform demokratycznych w Polsce) W 2016 roku został uhonorowany Krzyżem Wolności i Solidarności, który nadał mu Prezydent Andrzej Duda. Uzyskał status pokrzywdzonego nadany przez Instytut Pamięci Narodowej.

Piotr Józef Müller w latach 2012-2016 zasiadał w radzie dyrektorów Fundacji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach akademickich 2017 i 2018 był wykładowcą w Instytucie Nauk Politycznych UW.

Oprócz pełnienia funkcji doradcy wicepremiera Jarosława Gowina, od listopada 2015 r. do kwietnia 2017 r. był w tym czasie również dyrektorem gabinetu ministra w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od lutego 2017 r. pełnił funkcję członka panelu legislacyjnego opracowującego strategię reorganizacji infrastruktury naukowej i edukacyjnej. 15 stycznia 2018 r. powołany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W tej roli odpowiada za szeroki zakres obowiązków, takich jak koordynacja zadań administracyjnych rządu, nadzór nad uczelniami, nadzór nad procesami legislacyjnymi. We wrześniu 2018 roku został wybrany na lidera grupy, której zadaniem jest wdrożenie w życie reform dotyczących szkolnictwa wyższego i środowiska naukowego. Ponadto został wybrany na członka Społecznego Komitetu Rady Ministrów oraz Komitetu Stałego Rady.

W ubiegłym roku wygrał wybory na przewodniczącego Rady Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. Jako Prezydent RP Lech Kaczyński.

Piotr Müller jest stale obecny i pełni funkcję stałego delegata delegacji rządowych. Uczestniczy w międzynarodowych konferencjach i pogadankach oraz występuje w roli obserwatora lub uczestnika tych wydarzeń. Jako oficjalny rzecznik rządu odpowiada on za przekazywanie opinii publicznej wniosków płynących ze spotkań wielostronnych i dwustronnych.

Został wyróżniony w corocznym rankingu 50 najlepszych polskich prawników dziennika Gazety Prawnej pod względem wpływu w minionym roku.

17 grudnia 1957 Elżbieta Witek urodziła się w Jaworze. Jej rodzinnym miastem jest Polska. Elżbieta Witek jest córką Floriana i Eleonory Witek. Po ukończeniu Uniwersytetu Wrocławskiego w 1980 r. z tytułem magistra filozofii i historii, w 1996 r. kontynuowała studia podyplomowe z zakresu studiów nad Unią Europejską w Instytucie Historycznym UWr.

Oprócz pracy w klasie w Jaworze w latach 1980-2006 kierowała odpowiednio Szkołą Podstawową nr 2 w Jaworze i Zespołem Szkół Ogólnokształcących w Jaworze w latach 1991-2006. Jej kariera pedagogiczna trwała od 1980 do 2006 roku. pełniąc funkcję ławnika, przewodniczyła sądowi pracy przez okres czterech lat. W latach 2004-2008 pełniła funkcję wiceprezesa Klubu Sportowego „Olimpia” w Jaworze.

Solidarność to nazwa zespołu, do którego dołączyła później w 1980 roku. Za udział w antyautorytarnych działaniach w 1982 roku została aresztowana i przetrzymywana w areszcie łącznie przez trzy miesiące. Na początku lat 90. była aktywną uczestniczką Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna. W latach 2002–2005, kiedy zasiadała w Radzie Miejskiej Jawora, złożyła przegraną kandydaturę na urząd burmistrza miasta.

Mimo niepowodzenia w wyborach do Sejmu w 2001 r. z listy Prawa i Sprawiedliwości została ponownie wybrana do legnickiego okręgu wyborczego na V kadencję w 2005 r. W 2007 r. otrzymała 9666 głosów, co wystarczyło, by została ponownie wybrana do Izby Reprezentantów. W 2011 roku oddano w sumie 9381 głosów i zwyciężyła w reelekcji.

W listopadzie 2011 roku, kiedy była członkiem rady politycznej PiS, została wybrana na członka komitetu politycznego partii. To w lipcu tego roku powierzono jej funkcję rzecznika prasowego PiS. W wyborach przeprowadzonych w następnym roku uzyskała 22 168 głosów i została ponownie wybrana do Sejmu.

W latach 2015-2017 pełniła funkcję ministra-członka i rzecznika gabinetu politycznego Prezesa Rady Ministrów w rządach Beaty Szydo i Mateusza Morawieckiego. Witek awansował na stanowisko ministra spraw wewnętrznych i administracji w gabinecie Mateusza Morawieckiego, gdy ten ostatni został wybrany na premiera w 2019 roku.

Jako Marszałek Sejmu musi kontrolować niekiedy oburzonych posłów i posłów. Jest silną osobowością. Jej zadaniem jest utrzymanie porządku w sali pełnej rozwścieczonych ustawodawców przez odpowiedzialnego za nią Marszałka Sejmu. Pomimo tego, że jest członkiem PiS od dłuższego czasu, jej droga przez świat zawodowy nie była prosta.

Elżbieta Witek jest żoną Stanisława Witka. Ślub przeszli w 1980 roku. Ich jedynymi dziećmi są 31-letnia Marta i 28-letnia Gabrysia.

W 2013 roku w uznaniu jej zasług została odznaczona Krzyżem Wolności i Solidarności.

W przemówieniu sprzed dwóch tygodni Elżbieta Witek podkreśliła, że ​​należy docenić pomoc Polaków dla uchodźców z Ukrainy. Podkreśliła, że ​​nikomu na świecie nie pomógł w ten sposób ucieczka przed wojną. Polacy wykazali się wielkim sercem i wielką empatią, otworzyli własne domy. Powiedziała, że ​​Polacy mają trudną historię – piękną, ale na kartach historii jest też wiele kart poplamionych krwią. Podkreśliła, że ​​Polacy doskonale wiedzą, czym jest utrata niepodległości, czym jest walka o wolność i za co się za nią płaci. Dlatego Polska z wielkim zrozumieniem podeszła do nieszczęścia, które spadło na Ukraińców.

Uczeń, który ukończył trzecią i czwartą klasę edukacji. Na Częstochowskim Festiwalu Filmowym Henryk Sienkiewicz. Ostatnim jej przystankiem był Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, gdzie po ukończeniu studiów ukończyła filologię polską. Po ukończeniu edukacji rozpoczęła zawód nauczyciela w Szkole Podstawowej nr 50 w Częstochowie. W 1996 roku została zatrudniona w Wojewódzkim Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli „WOM” na stanowisko konsultanta.

Uzyskała tytuł magistra zarządzania oraz studia podyplomowe odpowiednio z filozofii i etyki, zarządzania jakością w organizacjach i zarządzania jakością w organizacjach. W 2011 roku uzyskała tytuł magistra audytu wewnętrznego i kontroli zarządczej w publicznych jednostkach finansowych Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.

Wystartowała w Platformie Obywatelskiej i wygrała tegoroczne wybory, w których znalazła się w wyborach do Rady Miejskiej Częstochowy. Kandydowała z listy PO i zdobyła mandat do Izby Reprezentantów w wyborach parlamentarnych w 2007 roku. W powiecie częstochowskim kandydowała jako kandydatka i zdobyła 11 617 głosów.

W wyborach przeprowadzonych w 2010 roku rywalizowała o prezydenta Częstochowy, ale została pokonana przez kandydata SLD Krzysztofa Matyjaszczyka, mimo uzyskania w drugiej turze 13 840 głosów (29,11 proc.).

Była pierwszą osobą wybraną do Rady Miasta Częstochowy z ramienia Platformy Obywatelskiej w 2006 r., a w 2010 r. została ponownie wybrana. W wyborach parlamentarnych, które odbyły się w 2007 r., została wybrana na mandat PO. Jako kandydatka powiatu częstochowskiego zdobyła 11 617 głosów. Przegrała starania o prezydenturę Częstochowy w wyborach w 2010 roku.

Zajęła drugie miejsce na liście utworzonej przez komitet wyborczy Platformy Obywatelskiej i wygrała wybory na mandat poselski reprezentujący częstochowski okręg wyborczy nr 28 w 2011 roku. Uzyskała tytuł magistra audytu wewnętrznego i kontroli zarządczej w publicznych jednostkach finansowych ze Szkoły Głównej Handlowej w roku 2011.

W dniu 11 kwietnia 2013 r. otrzymała nominację na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Finansów, gdzie miałaby odpowiadać za jawne i uczciwe wdrażanie przepisów podatkowych oraz informowanie o tym opinii publicznej. różne problemy finansowe.

Myszków, Lubliniec i Kobuck leżą w powiecie częstochowskim, którego skutecznie obroniła w 2015 roku, startując w wyborach. W głosowaniu na nią wzięło udział ponad 19 000 osób.

W obecnej, VIII kadencji Sejmu, jest członkiem Komisji Finansów Publicznych.

W wyborach 2019 r. zdobyła łącznie 36 266 głosów, co pozwoliło jej uzyskać miejsce w Izbie Reprezentantów na kolejną kadencję. W lutym 2020 roku zdobyła miejsce w krajowej radzie dyrektorów Platformy Obywatelskiej. Zajmowała się kalendarzem wyborów, ponieważ była częścią sztabu wyborczego Magorzaty Kidawy, kandydującej na prezydenta Bosskiej. W grudniu 2021 awansowała na stanowisko wiceprezesa Platformy Obywatelskiej.