Jagoda Murczyńska nie żyje

Jagoda murczyńska nie żyje; 15 maja 1982 roku urodziła się Jagoda Hanna Murczyska. Zmarła w lutym 2022 roku. Ukończyła licencjat z psychologii, ze specjalizacją kulturoznawstwo.

Jest psychologiem, a także znawcą filmów japońskich i innych filmów wschodnio- i południowo-wschodnioazjatyckich, i przyczyniła się do wzrostu popularności tego gatunku. To nie koniec. Miała też dużą wiedzę na temat historycznego i kulturowego znaczenia kostiumów kinowych. W związku z tym była autorką publikacji, a także tłumaczką i redaktorką szerokiej gamy dzieł, z których niektóre obejmują książki, eseje, podcasty i filmy wideo.

Współpracowała z wieloma magazynami i gazetami, m.in. „Kino”, „Ekran”, „Stopklatka”, „Dwutygotnik”. Pisała artykuły o nowym kinie w Japonii, zwłaszcza o filmach z Sioną Sono, a także o kinie z Malezji i Tajlandii. Ten link przeniesie Cię do wpisu Tetsuyi Nakashimy w Wikipedii o „Sion Sono”. Naomi Kawase, Kino Tetsuya Nakashima na przełomie wieków. Czwarty tom serii, zatytułowany Historia kina, zawierał esej omawiający kino Azji Południowo-Wschodniej w latach 1980-2000. Często występowała jako gość w polskiej telewizji i radiu, gdzie wygłaszała wnikliwą krytykę różnych aspektów kinematografii azjatyckiej.

W połączeniu z Ha! Art i Festiwal Pi Smaków, zorganizował redakcję książki „Cicha Explozja”. Jej książka „Nowe kino w Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej” została uznana przez PISF za najlepszą książkę filmową i otrzymała za nią nagrodę (2016, 2016). Oprócz tego przyczyniła się do powstania książki „Made in Hong Kong”, która została wydana w związku z festiwalem. Filmy dokumentalne zrealizowane współcześnie” (2019). Ostatnio pracuje nad książką o kostiumach używanych w polskich filmach, która jest w trakcie pisania.

Zarówno „Za różową kurtyną: historia japońskiego kina erotycznego” (2011) jak i „Inteligencja osobowości” (2012) napisane przez Jaspera Sharpa zostały przez niego przetłumaczone i zredagowane. Obie książki ukazały się w 2011 r. (2015). Jej wkład w montaż „Faces of Queer Cinema”, „The Lords of Look” i „Sinbeard’s Legacy: Death and Secrets from Bartók to Hitchcock” odbył się we współpracy z nią (2014).

W latach 2020-2022 współpracowała z Marcinem Krasnowolskim jako współprowadząca podcast „Azja skały”.
W wyniku swojej pracy na rzecz awansu kobiet w kinie azjatyckim dała się poznać jako „ambasadorka azjatyckich reżyserów” i ten tytuł utkwił jej w pamięci.

Zmarła w lutym 2022 roku, mając 39 lat. Ustalono, że główną przyczyną śmierci były choroby serca. Została pozostawiona przez towarzyszkę i córkę po jej śmierci.

Festiwal Polskich Filmów Fabularnych ze smutkiem przyjął wiadomość o śmierci Jagody Murczyskiej, która została powszechnie doceniona za rozległą wiedzę o kinie azjatyckim i zaangażowanie jako współzałożycielka w tworzeniu festiwalu Pięć Smaków. W 2017 roku film „Cicha eksplozja. Nowe” odebrał nagrodę PISF na naszym festiwalu. „Filmy wyprodukowane w krajach Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej”.

Z kolei na fanpage’u Festiwalu Filmowego Pięć Smaków pojawił się emocjonalny wpis: „Po nagłej chorobie serca, w wieku 39 lat odeszła Jagoda Murczyńska. Nasza wspaniała przyjaciółka, kochana przyjaciółka, z którą od prawie 10 lat mieliśmy zaszczyt podzielić się naszą pasją do Azjatów.Nie potrafimy opisać bólu i żalu z jakim żegnamy się z Jagodą.Straciliśmy bardzo bliską osobę, która zmieniła nas na lepsze, zaraziła nas swoim entuzjazmem, zastraszającą erudycją, ale również ciepło, wrażliwość i życzliwość. Jagoda kochała je. Kino azjatyckie i całkowicie mu się oddało. Wierzyła, że ​​jest ważne nie tylko ze względu na wyjątkowe walory artystyczne i estetyczne, ale także jako okno na kultury i ludzi świata. najbardziej zaludniony kontynent.”

„Chciała robić to, w co wierzyła i wierzyła w to, co robiła. Nienawidziła fałszu, nie przejmowała się brokatem i czerwonymi dywanami, była bezpośrednia i zawsze blisko festiwalowej publiczności. Zadbała o etyczną stronę naszego działań.Była weganką, dążyła do ograniczenia produkcji zbędnych gadżetów i nadruków.Zwracała uwagę na reprezentację kobiet w programie festiwalu i miała duże wyczucie odczłowieczania czy stygmatyzowania zachowań i słów, zwłaszcza wobec osób pochodzenia azjatyckiego. pochodzenie “Zawsze ciepły i niezwykle przyjazny, mądry i wspierający. Była perfekcjonistką, ale nie wymagała tego od innych, chciała robić to, w co wierzyła i wierzyła w to, co robiła. Nienawidziła fałszu, nie przejmowała się lśniącymi i czerwonymi dywanami, była bezpośrednia i zawsze blisko publiczności festiwalu” – piszą przedstawiciele festiwalu Pięć Smaków, borykając się z bliskimi Jagody Murczyńskiej.